Υαλουρονικό Οξύ

Το μέσο τμήμα του προσώπου επιπεδώνεται σταδιακά, τα οστά στην περιοχή των οφρύων μειώνονται, όπως και το υποδόριο λίπος κάτω από αυτά στο άνω βλέφαρο, αύλακες εμφανίζονται κάτω από τα μάτια, οι ρινοζυγωματικές ακρολοφίες γίνονται λιγότερο εμφανείς, ενώ οι ρινοπαρειακές αύλακες βαθαίνουν, σχηματίζονται κάθετες γραμμές περιστοματικά, τα χείλη ατροφούν και οι γωνίες του στόματος (γραμμές μαριονέττας) κατέρχονται σημαντικά, προσδίδοντας την εικόνα καθηλωμένου προς τα κάτω προσώπου και μετατρέποντας το τριγωνικό σχήμα του που χαρακτηρίζει τη νεανικότητα σε τραπέζιο που αποτελεί ένδειξη σταδιακής ανάπτυξης της γήρανσης.

Με την κατάλληλη χρήση των fillers είτε στο δέρμα είτε κάτω από αυτό στο υποδόριο λίπος και, ακόμη βαθύτερα, γύρω από το οστό όλες οι παραπάνω μεταβολές βελτιώνονται ή και διορθώνονται πλήρως, αποφεύγοντας, έτσι, χειρουργικές επεμβάσεις μεγαλύτερης κλίμακας. Εάν προστεθεί και η αντιμετώπιση των ρυτίδων, της ποικιλοχρωμίας και της σφριγηλότητας του δέρματος, τότε το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ φυσικότερο από οποιοδήποτε συνδυασμό χειρουργικών επεμβάσεων. Ανάλογα αποτελέσματα με τα fillers στο πρόσωπο επιτυγχάνονται και στη ραχιαία επιφάνεια των χειρών.

Τα περισσότερα fillers προσφέρονται σε προγεμισμένες σύριγγες για έγχυση σε διάφορα βάθη στο δέρμα και στον υποδόριο ιστό, ανάλογα με το υπό ένεση εμφύτευμα και την ένδειξη για την οποία αυτό χρησιμοποιείται. Οι γραμμές και οι ρυτίδες απαιτούν εναπόθεση του εμφυτεύματος σε διάφορα ύψη του χορίου (τμήμα του δέρματος κάτω από την επιδερμίδα), ενώ το «γέμισμα» των αυλακών και η παροχή όγκου και περιγράμματος απαιτούν βαθύτερη εναπόθεση στο υποδόριο ιστό, ή και αμέσως επάνω από το υποκείμενο οστό.

Υπάρχουν διάφορα fillers ανάλογα με τη πηγή προέλευσή τους, τα οποία δρουν παροδικά, δηλαδή απορροφώνται μετά από μερικούς μήνες από τον οργανισμό και η έγχυσή τους πρέπει να επαναληφθεί, εάν επιθυμούμε να διατηρήσουμε το καλό αποτέλεσμα. Αυτά είναι και τα κυρίως χρησιμοποιούμενα και αποτελούνται από υαλουρονικό οξύ που παράγεται κυρίως από βακτήρια. Κυκλοφορούν, επίσης, και τα παρατεταμένης δράσεως εμφυτεύματα, όπως ο υδροξυαπατίτης, τα οποία παρασκευάζονται συνθετικά στο εργαστήριο, και τα μόνιμα, όπως τα πολυακρυλαμίδια, επίσης συνθετικά, τα οποία χρησιμοποιούνται σπανίως σήμερα.

Το υαλουρονικό οξύ που χρησιμοποιείται σχεδόν καθολικά από όλους είναι ένας φυσικός πολυσακχαρίτης που ευρίσκεται φυσιολογικά στο δέρμα όλων των ανθρώπων και όλων των θηλαστικών. Το οξύ αυτό είναι μία υγροσκοπική ουσία και, μάλιστα, έχει την ικανότητα να συγκρατεί 1000 φορές το βάρος του περισσότερο νερό. Στη φυσική του μορφή το μη διασταυρούμενο υαλουρονικό οξύ χαρακτηρίζεται από χρόνο ημισείας ζωής περίπου 24 ωρών πριν διασπασθεί από τις υαλουρονιδάσες και τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου στο χόριο. Παρασκευάζονται όμως και κυκλοφορούν διάφοροι τύποι υαλουρονικών οξέων, οι οποίοι διαφέρουν ως προς την πηγή προέλευσής τους, τη συγκέντρωση του οξέος στη σύριγγα, τον παράγοντα που χρησιμοποιείται για τη διασταύρωση των πολυμερών του οξέος, το βαθμό διαφοροποίησης λόγω της διασταύρωσης σε συνδυασμό με την ποσότητα ελεύθερου υαλουρονικού, καθώς επίσης και ως προς το εάν το προϊόν είναι μονοφασικό (συμπαγής γέλη) ή διφασικό (σωματιδιακής υφής). Ανάλογα, μάλιστα, με το προϊόν, το βάθος έγχυσης, την εντόπιση και το σκοπό χρήσης εφαρμόζονται και διάφορες τεχνικές έγχυσης, όπως διακοπτόμενη χορήγηση, κατά μικρές ποσότητες, ή χορήγηση συνεχούς εκροής, κατά την αργή αφαίρεση της σύριγγας. Τα καλύτερα αποτελέσματα συνήθως επιτυγχάνονται με το συνδυασμό προϊόντων και τεχνικών έγχυσης.